بررسی اثر محدودکنندگی دیوارهای مجاورترانشه میخکوبی شده بر رفتار آن با مقایسه نتایج تحلیل دوبعدی و سه‌بعدی

تحلیل، طراحی و همچنین مطالعه پارامتریک رفتار دیوار میخکوبی‌شده، عموماً با استفاده از مدل‌های دوبعدی مبتنی بر فرضیات شرایط کرنش مسطح صورت می­گیرد و اغلب بدون توجه به هندسه سه‌بعدی گودبرداری، نتایج حاصل از تحلیل دوبعدی به شرایط واقعی سه‌بعدی تعمیم داده شده که این امر در بسیاری از مواقع منجر به ارائه طرح‌های ناایمن و در برخی موارد موجب ارائه طرح‌های محافظه‌کارانه و غیراقتصادی می­شود. در مطالعه حاضر اثر محدودکنندگی دیوارهای مجاور ترانشه که عمود بر دیواره اصلی در کنج‌های گود قرارگرفته‌اند بر رفتار آن بررسی شده است. در این راستا، دیوار میخکوبی­شده با هندسه گود مستطیلی به‌صورت سه‏بعدی و در مقیاس واقعی در برنامه پلکسیس سه­ بعدی[1] مدل شده است و نتایج حاصل در مقطع بحرانی با نتایج به‌دست‌آمده از تحلیل دوبعدی دیوار میخکوبی­شده در برنامه پلکسیس دوبعدی[2] مقایسه شده است. درواقع دیوارهای مجاور نقش تکیه­گاه را ایفا کرده و بدین‌وسیله محدودیتی برای تغییرشکل دیواره میخکوبی شده می­باشند. نتایج نشان می‏دهد که تغییر­شکل‏های حاصل از تحلیل دوبعدی همواره بزرگ‌تر از نتایج حاصل از تحلیل سه‏بعدی در مقطع بحرانی است و چنانچه طول دیواره اصلی (L) کمتر از 10H باشد میزان اثرات محدودکننده بیشتر است و درصورتی‌که L بزرگ‌تر از 10H گردد، نتایج تحلیل دوبعدی قابل‌تعمیم به شرایط سه‌بعدی است. [1]. Plaxis 3D Foundation [2] Plaxis 2D